Kailan ba Pinili ang Isang Kabit?

Ang puso ng tao, isa lang, kaya dapat isa lang din ang laman nyan. Eh ano yung kantang “Sana dalawa ang puso ko”? KALOKOHAN YON! Kahit ano pang gawin o isipin ng isang taong sinasabing may mahal siyang dalawang tao, imposibleng magwork yun sa paraang magiging masaya both parties. Bakit? Dahil sa bawat araw, oras, minuto, segundo, may taong masaktan ng paulit-ulit.

Una sa lahat, ang couple ay para sa dalawang tao lang. ang pagkakaroon ng third party ay patunay ng hindi pagiging kuntento ng isa sa karelasyon nya. Eh bakit hindi na lang nya hiwalayan kung ganon diba? Maraming reasons! Reasons, excuses, etc! para lang makalusot.

Magsimula tayo sa taong nangangaliwa. Minsan kahit ibigay pa ng isang tao ang lahat, may mga pagkakataong maghahanap pa rin ng iba ang ka-partner nya. Kumbaga kahit may paborito kang ulam, di ba titikim at titikim ka ng iba? Lalo na kung paulit-ulit na yung ulam mo. Nakakasawa. Pero iba ang ulam sa isang relasyon. Ang ulam pinagsasawaan pero ang taong mahal mo kahit paulit-ulit pa lahat ng nagaganap, mamahalim mo pa rin at magiging tapat ka pa rin dapat. Pero, bakit nga ganon?

Sunod, ang karelasyon ng taong nangangaliwa. Oo maaaring alam at hindi alam. Kung alam, bakit ka pumapayag, tanga lang siguro. Sasabihin, dahil mahal nya kaya nya kinukunsinti o hinahayaan nyang mambabae/manlalake yung ka-relasyon nya. KALOKOHAN! Mahalin mo muna sarili mo. Hindi tamang kawawain ang sarili para sa isang bagay na akala mo eh mapapasaya ka kasi sa totoo lang di ka mapapasaya nyan, paulit-ulit ka lang masasaktan. Pero kung di alam, tanga rin. Minsan ang tao kailangan makiramdam. Oo pwedeng pinagkakatiwalaan nya yung karelasyon nya kaya di siya nagdududa pero, di sapat ang tiwala. Kasi kahit anong tiwala pa ng isang tao, may mga pagkakataong darating at susubukin yun, at maaaring masira. Mahirap kalabanin ang temptasyon. Mahirap umiwas, mahirap maging malakas. Uso na sa mundo ang maging mahina. Pero kailanman ay hindi yon dahilan para manakit ng damdamin ng iba.

Huli, ang kabit. Kabit, kabit, kabit. Hindi ba sila ang mga salot sa mundo ng bawat magkarelasyon? Ang kabit na alam ang lahat. Ano ba ang dapat itawag sa kanila? Maninira ng relasyon? o taong umaasa sa mga pangako na balang araw eh hindi na siya magiging third party kundi magiging legal na ka-relasyon na. Maaaring maging masama ang isang kabit ngunit paano natin masasabi na masama siya? Dahil sa pagpayag niya na maging isang kabit. Oo masama yon. Masakit rin. Katangahan, kalokohan, kabobohan. Ano pa bang masasakit na salita ang pwedeng sabihin sa taong pumapayag na maging pangalawa sa lahat ng bagay? Kahit gaano pa kasama yon, walang nakakaalam. Maaaring kasalanan niya pero maaaring kasalanan rin ng nagpakabit. Masamang mamangka sa dalawang ilog. Sinasaktan na niya yung karelasyon niya, pinapaasa nya pa itong si kabit.

Sino ba ang may kasalanan kung bakit sumusulpot ang isang kabit para guluhin ang dalawang tao? Yung una ko bang nabanggit na tatanga-tanga? Yung pangalawang gusto tumikim ng ibang ulam, o ung payag kahit na pangalawa lang siya? Sa palagay ko may mga pagkukulang at pagkakamali ang bawat taong sangkot pero higit sa tatlo, ang taong nasa gitna ang may pananagutan sa bawat hirap at sakit na pinagdadaanan ng mga taong nagmamahal sa kanya. Kung mananatili lang sanang kuntento ang isang tao sa partner nya, walang kabit, walang aasa, walang iiyak, walang pagtataksilan. Masaya sana..

Pero sabi nga nila, kailanman ay hindi pinipili ang isang kabit. Ang kabit ay pampalipas oras lang. Pangtanggal umay. Pampainit ng isang nanlalamig na relasyon. Pamparaos. Kung malungkot sa isa, punta sa kabit para maging masaya. Ganyan madalas ang sinasabi. Ang kabit, madaling palitan, walang pinanghahawakan. Ang tunay na karelasyon, kahit ilang kabit pa ang dumaan, di yan papalitan. Kailan nga ba pinili ang kabit?

-RM